ADAPTACJA DZIECKA TRZYLETNIEGO DO PRZEDSZKOLA

Wieloletnią tradycją Przedszkola nr 94 „Kraina Słonecznych Marzeń” w Warszawie jest organizowanie spotkań adaptacyjnych dla dzieci i rodziców. 
Wychodząc naprzeciw Państwa oczekiwaniom, pragniemy zwrócić uwagę na kilka ważnych aspektów dotyczących tego zagadnienia.
Adaptacja to trudny czas zmian wymagający od dzieci nie tylko przystosowania się do nowych warunków otoczenia, poznania organizacji dnia, zaakceptowania innej niż do tej pory pozycji społecznej ale przede wszystkim nierozerwalnie łączy się z rozstaniem  z rodzicami.
Nie wszyscy opiekunowie są gotowi do rozstania z dzieckiem. Większość przekracza we wrześniu próg przedszkola z niepokojem i obawą, w końcu oddają swoje dziecko pod opiekę wykwalifikowanych ale jednak obcych wychowawców. Zwykle lęk adaptacyjny ustępuje, gdy zaakceptują nauczycieli i zasady panujące w przedszkolu. Zdarza się jednak, że wychowawcy wkładają w pozytywne wzmacnianie rodziców niemal tyle samo energii, co w zapewnienie poczucia bezpieczeństwa ich dzieciom. Wymaga to od pedagogów taktu, zrozumienia, otwartości a przy tym pełnego profesjonalizmu w działaniach dydaktyczno – wychowawczych.

Mamo! Tato!
„Właśnie zostałem przedszkolakiem i potrzebuję waszego wsparcia. Przed wyjściem do przedszkola stwórzcie poranny rytuał, da mi on poczucie bezpieczeństwa. Może to być wspólna pięciominutowa zabawa, wysłuchanie lub zaśpiewanie ulubionej piosenki, a może opowiecie mi historię o tym jak Wy chodziliście do przedszkola?”

W szatni przedszkolnej
„Spróbujcie żegnać się czule, ale szybko. Wiem, jakie to trudne, ale postarajcie się uodpornić na moje łzy. Pamiętajcie, że one są moim sposobem na stres i rozstanie. Zwykle jednak szybko zapominam o smutku. Pamiętajcie, że Wasze zdenerwowanie i niepewność wyczuje natychmiast a wtedy … będę protestować jeszcze głośniej. Wymyślmy razem, co mogę zabrać do przedszkola, co doda mi odwagi i pocieszy”

Zawsze dotrzymujcie danego słowa
„Jeżeli obiecujecie, że będziecie w pobliżu, bądźcie tam i nigdzie nie odchodźcie. Zawsze mówcie mi, co zamierzacie. Jeśli będziecie chcieli wyjść z przedszkola powiedzcie mi o tym, nawet jeśli wiecie, że się rozpłaczę. Nie martwcie się, jest ze mną Pani wychowawczyni, która na pewno mnie przytuli. Jeśli będziecie chcieli powiedzieć mi, o której mnie odbierzecie, to nie mówcie, że będziecie za trzy godziny, bo ja nie wiem ile to jest. Lepiej jak usłyszę, że przyjdziecie po obiedzie, po odpoczynku, po podwieczorku. I nigdy się nie spóźniajcie. Nie chcę pomyśleć, że zapomnieliście o mnie”

Rozmawiajcie pozytywnie o przedszkolu
„Pamiętajcie, że wszystko, co mówicie na temat przedszkola wpływa na to jak w nim się czuję. Wiem, że macie prawo do przeżywania własnych emocji – ale to są sprawy dorosłych. Ja jestem dzieckiem i bardzo chciałbym słyszeć jedynie spokojne i pełne szacunku opinie. Motywujcie mnie do przedszkola w sposób pozytywny – podkreślając często ile już udało mi się osiągnąć. Opowiedzcie najbliższym o moich sukcesach (najlepiej przy mnie) – ale nie koloryzujcie”

Odbiór dziecka z przedszkola 
„Dbajcie o dobrą komunikację z moimi wychowawcami. Osoby opiekujące się mną powinny znać moje mocne i słabe strony oraz kłopoty, z jakimi właśnie się borykam. Pytajcie nie tylko o to czy zjadłem obiad, ale jakie poczyniłem postępy, czy nawiązuję kontakty z rówieśnikami, w jakim stopniu jestem samodzielny.  Nigdy nie porównujcie mnie do innych dzieci. Nie ma reguły, co do czasu trwania i przebiegu adaptacji. Mam prawo przechodzić ją tak,  jak przechodzę”

Samodzielność
„Pomóżcie mi stać się samodzielnym przedszkolakiem. Bądźcie cierpliwi, kiedy będę długo  sam się ubierał, zakładał i wiązał buty, jadł samodzielnie posiłek czy radził sobie w toalecie. Bądźcie przy mnie i wspierajcie mnie, ale nie wyręczajcie w tych czynnościach.
Za rok będziecie wspominać moje pierwsze kroki w przedszkolu patrząc na to jaki jestem samodzielny i ile już umiem !!!”

 
Każde dziecko jest indywidualnością, rozwija się we właściwym dla siebie tempie, w odmiennych warunkach środowiskowych, z łatwością nabiera jednych umiejętności, podczas gdy inne sprawiają mu trudności. Nie możemy zakładać, że proces adaptacji zakończą równolegle wszystkie dzieci i że będzie on wymagał podobnych wysiłków ze strony rodziców i nauczycieli. Dziecko ma prawo do przeżywania adaptacji we właściwy dla siebie sposób, także płacząc. Zadaniem dorosłych jest wspieranie dziecka w procesie adaptacji, poprzez celowe, przemyślane działania dostosowane do jego indywidualnych potrzeb i możliwości. Dobra adaptacja to proces staranie przygotowany, w którym przedszkole i środowisko domowe współpracując wspierają dziecko w nowej sytuacji. Moment pójścia do przedszkola jest bardzo ważnym wydarzeniem. Te pierwsze doświadczenia społeczne często odbijają się na dalszym życiu dziecka. Otoczone dotychczas troska i uwagą rodziny nagle znajduje się w miejscu, gdzie wszystko jest obce, inne: przedmioty, osoby, rytm dnia. Niektóre dzieci są wówczas zaciekawione. Inne są niespokojne, niepewne, boją się zostać same, bez rodziców. Ich poczucie bezpieczeństwa zostaje zachwiane. Warto do adaptacji podejść z rozwagą i zaangażowaniem, a takie postępowanie na pewno przyniesie pozytywne rezultaty.

Jak ułatwić dzieciom adaptację w przedszkolu?

Oto kilka niezwykle istotnych rad:

1. Po przyjściu do przedszkola nie płaczmy razem z dzieckiem – to nie pomoże w rozstaniu.
2.  Poranne pożegnanie powinno odbywać się bez pośpiechu, ale też nie może byś zbyt długie.
3. Spełniajmy dane dziecku obietnice oraz dotrzymujmy umów. 
4.  Bądźmy przygotowani na łzy i opór w przychodzeniu do przedszkola.
5.  Nie decydujmy za dziecko w sprawach jedzenia.
6.  Jeżeli nie ma żadnych przeciwwskazań lekarskich, próbujmy zachęcać dziecko do jedzenia różnorodnych potraw.
7. Zapamiętajmy, iż w grupie dziecko często zapomina, że czegoś nie lubi, natomiast w towarzystwie rówieśników zjada wszystko.
8. Rozmawiajmy z nauczycielkami, pytajmy o wszystko co jest związane z pobytem dziecka w przedszkolu. 
9. Ubierajmy swoje pociechy w ubranka zapewniające całkowitą swobodę ruchów.
10.  Pamiętajmy, iż dla większości dzieci okres adaptacyjny trwa od kilku tygodni do kilku miesięcy. 

W pierwszych dniach, a nawet  tygodniach bądźmy przygotowani na:

1. Trudne chwile rozstania – szczególnie po przerwach sobotnio/niedzielnych.
2. Pojawiające się kryzysy po dniach bez protestów.
3. Objawy zmęczenia i senności u energicznego dotąd dziecka.
4. Infekcji po dwóch, trzech tygodniach chodzenia dziecka do przedszkola.
5. Duże ilości prania związane z nauką samoobsługi.

Przedszkole oczekuje od dziecka trzyletniego:

1. Samodzielnego jedzenie łyżką (drugie danie jemy widelcem).
2. Wykonywania prostych czynności higienicznych.
3. Samodzielnego załatwianie potrzeb fizjologicznych (do sedesu).
4. Podejmowania prób zdejmowania i zakładania odzieży.
5. Umiejętności respektowania zasad i granic (jeśli rodzice w domu odwołują się do zasad i konsekwentnie stawiają granice łatwiej będzie przenieść te nawyki do przedszkola).
6. Komunikowania się słownego z otoczeniem.

Co zabrać ze sobą na pierwsze dni pobytu dziecka w przedszkolu:

1. Podpisane kapcie bez zapięcia i sznurowadeł.
2.  Worek z zapasowymi ubrankami (podpisany).
3.  Śpiwór zwykły dziecięcy (podpisany).
4.  Piżamkę na przebranie.
5. Dużą paczkę chusteczek higienicznych – (zapasy uzupełniamy 4 x w miesiącu).
6. Paczkę chusteczek nawilżonych (do toalety) – (zapasy uzupełniamy 1 x w miesiącu).
7. Ulubioną zabawkę dziecka lub przytulankę do spania.